Dali-hoofden en cubanen
29/10/99 22:12 Opgeslagen in: Rome
Roma, Venerdì 29 ottobre 1999
(Quinto Giorno, 24°, A 15°
Rick zag pas weer rond elf uur het licht en ook Marco was pas net op. Na gedoucht te hebben in een ietwat koude douche kreeg onze cafeïneverslaafde een college over koffie zetten. Het onders bassin moest gevuld worden, daarboven moeten de heilige gebrande bonen, zodat de damp na een intieme vrijage met het zwarte goud in het bovenste gedeelte tot volle wasdom kon komen.
Agostino was intussen ook binnengekomen en Rick moest ergens naar de Uni. Ago leende zijn sleutels uit en waarschuwde nog dat Italianen oplichters zijn.Nu was onze held net over zijn angst heen dat Agostino zelf een oplichter was, dus nog steeds op zijn Qui Vive. Het ging dus zonder problemen. Onze student vertrok richting de universiteit. Tram 8 was ruim en mooi, maar opschieten deed hij niet, vond onze reiziger, nog niet wetend wat hem nog allemaal te wachten stond. Helaas bleek de aanbevolen 628 niet te vinden op Torre Argentina, zodat de 62 het alternatief bleek. Deze bracht Rick via een gigantisch Dali-hoofd naar de Universiteit.
Op de faculteit bleek niemand in Aula 7 prof. Malusardi überhaupt te kennen en aangezien Rick dik te laat was kon hij ook niet echt uitvissen wat er aan de hand was. Rick kon alleen maar op beter hopen en ging maar mailen. De IB-Groep bleek zich ineens af te vragen of Rick uitwonend was, terwijl ze wisten dat onze planoloog in het buitenland vertoefde. Dat Paulien had leren vallen met schaatsen, bezorgde Rick toch nog een glimlach.
Een woordenboek bleek toch wel essentieel dus Rick ging op zoek. Hij vond in een boekhandel Cubaans, Catalaans, Deens en Napolitaans, maar geen Olandese en keerde dus onverricht terzake terug naar de Via Jenner. Hij leerde Fiaminia wat beter kennen en kon na zijn eerste echte boodschappen ook zijn eerste kookexperience in zijn nieuwe huisje ondergaan. Wat keukenkastjes vielen bijna uitelkaar, maar niet getreurd; de Pasta smaakte lekker.
De televisie bleek ondoorgrondelijk te werken dus Rick bracht de avond lezend door. De bibliotheek bleek uitgebreid te zijn, hoewel Rick het allemaal maar moeilijk vond. De Nederlandse bijdrage bestond uit het Dagboek van Anna Frank, en aangezien onze Amsterdammer in mokum slechts luttele meters van het huis van Anne woonde voelde hij zich direct thuis. Hij sloeg het open en las, onder het toeziend oog van Marco’s portret van Paus Johannes XXIII en een been dat boven hem uitstak.
(Quinto Giorno, 24°, A 15°
Rick zag pas weer rond elf uur het licht en ook Marco was pas net op. Na gedoucht te hebben in een ietwat koude douche kreeg onze cafeïneverslaafde een college over koffie zetten. Het onders bassin moest gevuld worden, daarboven moeten de heilige gebrande bonen, zodat de damp na een intieme vrijage met het zwarte goud in het bovenste gedeelte tot volle wasdom kon komen.
Agostino was intussen ook binnengekomen en Rick moest ergens naar de Uni. Ago leende zijn sleutels uit en waarschuwde nog dat Italianen oplichters zijn.Nu was onze held net over zijn angst heen dat Agostino zelf een oplichter was, dus nog steeds op zijn Qui Vive. Het ging dus zonder problemen. Onze student vertrok richting de universiteit. Tram 8 was ruim en mooi, maar opschieten deed hij niet, vond onze reiziger, nog niet wetend wat hem nog allemaal te wachten stond. Helaas bleek de aanbevolen 628 niet te vinden op Torre Argentina, zodat de 62 het alternatief bleek. Deze bracht Rick via een gigantisch Dali-hoofd naar de Universiteit.
Op de faculteit bleek niemand in Aula 7 prof. Malusardi überhaupt te kennen en aangezien Rick dik te laat was kon hij ook niet echt uitvissen wat er aan de hand was. Rick kon alleen maar op beter hopen en ging maar mailen. De IB-Groep bleek zich ineens af te vragen of Rick uitwonend was, terwijl ze wisten dat onze planoloog in het buitenland vertoefde. Dat Paulien had leren vallen met schaatsen, bezorgde Rick toch nog een glimlach.
Een woordenboek bleek toch wel essentieel dus Rick ging op zoek. Hij vond in een boekhandel Cubaans, Catalaans, Deens en Napolitaans, maar geen Olandese en keerde dus onverricht terzake terug naar de Via Jenner. Hij leerde Fiaminia wat beter kennen en kon na zijn eerste echte boodschappen ook zijn eerste kookexperience in zijn nieuwe huisje ondergaan. Wat keukenkastjes vielen bijna uitelkaar, maar niet getreurd; de Pasta smaakte lekker.
De televisie bleek ondoorgrondelijk te werken dus Rick bracht de avond lezend door. De bibliotheek bleek uitgebreid te zijn, hoewel Rick het allemaal maar moeilijk vond. De Nederlandse bijdrage bestond uit het Dagboek van Anna Frank, en aangezien onze Amsterdammer in mokum slechts luttele meters van het huis van Anne woonde voelde hij zich direct thuis. Hij sloeg het open en las, onder het toeziend oog van Marco’s portret van Paus Johannes XXIII en een been dat boven hem uitstak.