rick filosofeert

elitair, elegant, arrogant, sinds 14 mei 1977

Socrates en de daciers

Roma, Mercoledì 27 Ottobre 1999
(Terzo Giorno, 20°, A  14°Winking

Het was wat kouder die ochtend. Dat bemerkte Rick toen hij met Simon en Mark ontbeet. Snel vertrok hij naar het Instituto Olandese. Onderweg belden onze huizenzoeker nog even Agostino. Die wilde nu ineens dat onze wanhopige de volgende dag naar zijn andere appartement in Monteverde kwam kijken.

Het Nederlands Instituut was gelegen aan de Homerusweg, heel poëtisch naast het Belgisch en het Roemeens instiuut. Als het laatste pand verkocht werd door haar regering zou men dertig weeshuizen jarenlang kunnen voeden, maar nu stond het er als monument van het ’Dacische’ volk. Eenmaal binnen bleek het een ‘vrouwen van-’clubje dat bibliotheekje speelde. Ze vonden het allemaal onwijs leuk dat onze Amsterdammer verscheen, maar weer dan wat navragen en wat nieuwe telefoonnummers leverde het niet. Er ontstond zowaar enige commotie toen bleek dat Tineke, een vrouw die onze netwerker al uit Nederland had gebeld, zich met het kastekort had bemoeid. Rick lachte slechts meeewarig.

Toen hij zich had ontworsteld aan de koffie met de belofte snel terug te komen en dan wel lid van hun clubjes te worden kocht hij een schrift op zijn avonturen in op te schrijven. Hij zette zich neer op een terras vlak bij het grootste station van Rome, Termini een schreef de eerste dagen op, terwijl hij ontdekte dat hij zijn Nederlands-Italiaans woordenboek al was vergeten. Oops!

Om half vier was onze dichter uitgeschreven en vertrok enigszins gehaast naar het hoofdgebouw van de facoltà  aan de Via Gramsci, waar op het zelfde tijdstip een Erasmusbijeenkomst plaatsvond. Toen op weg daarheen Rick zich in de Villa Borghese bevond trof hij daar zestien cameraploegen. Heel natuurlijk dacht onze held natuurlijk dat die voor hem bestemd was, maar er bleken nog andere beroemdheden langs te lopen, peccato..

De Socratesmeeting was wel aardig. Het was de eerste keer dat een dergelijke bijeenkomst plaatsvond aan deze faculteit, dus Rick’s timing was onovertroffen. De stranieri werden vorgesteld aan Italianen die hun beurs in het buitenland, vooral in Spanje, al hadden genoten en nu dus ons konden helpen. Rick trof Fabrizio, waarmee hij alk had gepraat voor de deur van La Professoressa de dag tevoren, en samen verbaasden onze jongens zich over de duitse studenten om zich heen.

Terug in de ostello, in het voormalige Foro Mussolini, trof Rick Simon en met hem ging hij tegen zevenen een biertje drinken om daar eigenlijk niet meer weg te gaan. Er kwamen een aantal Deense meisjes, Julie en Camilla, en het werd erg gezellig. Toen het dicht ging werden onze drinkebroeders gedwongen zich terug te trekken in de badkamers, de enige plek waar ze, samen met was Amerikanen en Noren, de avond nog een klein vervolg te geven.